De graslanden worden opgerold
Redacteuren en uitgevers willen je nog weleens proberen te paaien met een uitspraak als ‘dit boek doet sterk denken aan Boven is het stil van Gerbrand Bakker’. Dat wekt vaak eerder een gevoel op van ‘dat bepaal ik zelf wel’ of zelfs ‘dat zullen we nog weleens zien.’ (Vaak genoeg zorgt het ervoor dat je de tekst na her en der een paar alinea’s gelezen te hebben terzijde legt omdat het gewoon nergens op slaat.) Karig taalgebruik levert ook niet automatisch een beklemmende sfeer op, intens proza. (meer…)