De haiku’s van de postbode
Je hebt eigenlijk maar één goed uitgangspunt, één aansprekend idee nodig om zaken van levensbelang aan de orde te kunnen stellen. In De eenzame postbode van de Canadese schrijver Denis Thériault (1959) stoomt de postbode Bilodo stiekem in de avonduren andermans brieven open, om ze een dag later alsnog te bezorgen. Er wordt zo het lijkt geen schade berokkend, niemand heeft er tenslotte weet van. Bilodo fleurt er uitsluitend zijn doorsneeleven mee op, bevredigt zijn nieuwsgierigheid. Een leven waar hij overigens best tevreden mee is. Hij is een leunstoelreiziger, een leunstoellever, iemand die op z’n best functioneert met een strak schema. (meer…)