Doorgestreept
Het debuut van Jonathan Griffioen (1987) gaat over het leven van jongeren in Wijk (bij Duurstede), maar het had ook een wijk in Utrecht kunnen zijn. Of Maastricht. Die titel vind ik al meteen boeiend: in het taalgebruik van de jongeren wordt de naam afgekort tot ‘wijk’, omdat iedereen weet welke wijk het is. Voor de dichter komt dat mooi uit: nu gaat het over een universele wijk in zowat elke stad en wordt het verhaal universeel. (meer…)