Dat monogamie een drama is, klopt. Tenminste, ooit heb ik gevonden dat dit klopt. In 1990 namelijk. Ik was vreemdgegaan. Toen ik mijn vriendin ging vertellen dat zich dat had afgespeeld, vond ik monogamie een drama. Want hallo, wat had ik nu helemaal gedaan? Nou ja, ik had wel iets gedaan, iets waarvan we hadden afgesproken dat het nooit zou voorkomen, maar wat betekende het nu helemaal. Ik draaide me als een schroef vast in mijn eigen redenering, en verwachtte veel van het gesprek met mijn vriendin, zij het niet dat haar vuist halverwege de sessie op mijn oog terecht zou komen en een blauw oog veroorzaakte. (meer…)
↧